fbpx

Rust in je hoofd

Al een paar jaar is mijn zusje 1 van de enthousiaste leden van El Pio en ook al ongeveer net zo lang probeert ze mij te overtuigen om ook mee te komen zingen. Zoals het tegenwoordig echter gaat, zijn we altijd druk met werk, kinderen, sport, vrienden, enzovoort en paste nog een activiteit echt niet in mijn hoofd er ook nog eens bij. Dat ging hem dus echt niet worden! 

Jaren gingen voorbij, waarin ze wel mijn ouders zo ver kreeg om een tijdje mee te zingen bij El Pio, maar ik maar bleef volhouden dat het echt geen goed idee was. Ik kreeg al stress van alleen het idee om elke week te moeten gaan repeteren. Daarnaast dan ook nog af en toe een optreden in het weekend erbij klonk al helemaal niet aantrekkelijk. Dit ging dus echt niet gebeuren. 

Ze bleef echter maar enthousiast en het ook af en toe nog een keer benoemen als ik weer eens klaagde over weinig energie en een vol hoofd. Tijdens een familieweekend ging ze tussendoor een dag weg en kwam vervolgens erg enthousiast terug van wat later optredens in Middelburg bij het VOLkoren festival bleken te zijn. Daarna volgden enthousiaste verhalen over de voorbereidingen van de James Bond Shows. Na ons bezoek aan de show in Zevenbergen, moet ik eerlijk zeggen dat het ook nog eens goed klonk en er gezellig uit zag. Was het dan misschien toch leuk?  

Corona kwam en alles lag helemaal stil. Op een gegeven moment leek er weer wat te mogen en ontstond ook de behoefte om weer wat anders te gaan doen en wat andere mensen te gaan zien. Uiteindelijk nu bijna een jaar geleden dus toch maar een keer de stoute schoenen aangetrokken en naar een repetitie in het Turfschip gegaan om te kijken of het nou echt zo leuk is… 

Tijdens de repetitie bleek al snel dat iedereen erg blij was, dat ik er überhaupt was en dat met name de mannen opgelucht waren dat er voor hen wat versterking leek te gaan komen. Tijdens de pauze werd gelijk gecheckt of ik wel een beetje kon zingen en toon kon houden en ik bleek door de keuring te zijn gekomen, want ik kreeg info om me in te schrijven. 

Oei, dat wordt opeens wel heel erg serieus, ga ik het nu echt doen?? 

JA, we gaan dit doen en maar eens kijken wat het gaat worden, stoppen kan altijd nog, toch? Maar wat blijkt, ik heb helemaal geen behoefte meer om te stoppen, want door het gemêleerde gezelschap, de verschillende liedjes en de leuke + mooie arrangementen, heb ik het eigenlijk best naar mijn zin. Sterker nog, het werkt soms heel erg goed om m’n hoofd na een drukke dag weer leeg te krijgen en met beduidend meer energie naar huis te gaan dan waarmee ik binnenkwam. 

Inmiddels ben ik ook in Middelburg bij de optredens geweest, heb ik in de Turfvaart gezongen en zijn we binnenkort te bewonderen in Zevenbergen en Etten-Leur met onze volgende shows. 

Ik denk dat ik nog maar ff door blijf gaan met deze therapie 🙂