In het nummer Choir, dat we in onze vorige show zongen, zit de regel:
“You sing the melody and I take the harmony.”
Dat klinkt eenvoudig, maar in de praktijk is dat niet altijd zo vanzelfsprekend.
In oktober 2021 deed ik mee aan een openbare repetitie bij EL Pio Popvocals. Een paar maanden eerder was ik gestart met zangles en mijn goede vriend Marius nodigde me uit om eens te komen kijken bij zijn koor.
Hij vertelde me dat ze dat seizoen begonnen waren met het instuderen van Summer of ‘69. Als voorbereiding luisterde ik het nummer een paar keer.
De repetitie viel me alles mee. Ik werd ingedeeld bij de lage sopranen. Het was soms lastig om precies tegelijk met de rest in te zetten, dat blijft trouwens nog steeds een aandachtspunt, maar de melodie had ik vrij snel te pakken.
Veel later ontdekte ik waarom: in dit nummer zingen de lage sopranen grotendeels de melodielijn. Die zat al goed in mijn hoofd. De echte uitdaging bleek in de andere partijen te zitten, de harmonieën. Die zijn vaak een stuk lastiger.
Harmonieën kunnen dicht bij de melodie liggen, maar soms wijken ze er compleet van af. Het vraagt focus en lef om je eigen partij te blijven zingen, en tegelijkertijd moet je oppassen dat je de anderen niet overstemt. Dat geldt natuurlijk niet alleen in het koor, maar ook daarbuiten.
Gelukkig hebben we Rudy, onze dirigent en arrangeur. Hij helpt ons haarfijn aan te voelen wanneer we vol mogen zingen, wanneer we mogen inhouden en wanneer het écht harmonieus moet klinken of juist niet.
